Kontaktowałam się z hodowcami z Francji, Hiszpanii, Belgii i Włoch. To właśnie od nich nauczyłam się najwięcej – poznałam zarówno jasne, jak i ciemne strony prowadzenia hodowli mięczaków. Jednak nie zniechęciło mnie to, a wręcz przeciwnie – utwierdziło w przekonaniu, że hodowla to coś, czemu chcę poświęcić resztę swojego życia… w końcu! Byłam wreszcie gotowa do zakupu pierwszych reproduktorów, ponieważ wiedziałam, jakiej ilości potrzebuję na dobry początek. Czy towarzyszyły mi wątpliwości? Oczywiście, że tak! Najbardziej bałam się, że sumiennie przyswajana przeze mnie długimi miesiącami teoria minie się z praktyką, w wyniku czego mój plan wykolei się na którymś etapie realizacji… Na szczęście pomógł mi pewien hodowca, który podpowiedział, jak radzić sobie z niektórymi trudnościami. Od tamtej pory nieustannie uczę się czegoś nowego, ponieważ ślimaki potrafią naprawdę zaskoczyć. Przekonałam się na własnej skórze, że miarą każdego sukcesu jest trud włożony w jego osiągnięcie – opłaciło się!